تاج آوا

ای نای گلویت همچون نی داوود
حکم آنچه تو گویی من لال تو هستم
گنجشک گلویم شرح است چو منصور
بر دار تو هستم غربال تو هستم

حیران تو گردد آن کس که بدیدت
آن دم چو برفتی صدبار شهیدت
میسوزم و نالم چون آتش نمرود
بازای گلستان بر داغ عبدیت

ای طاق ثریا طاقت بنمانده ست
ما را بستاند این ولوله بازار
ای از سر لطفش خوش در تو دمیده
هر دم که تو خواندیم انگار نه انگار

ای سرمه کشیده روز و شب مارا
ای سرو بریده نشناخته ما را
پایان بده جانا این آمد و شد را
راحت کن و بستان این خوف و رجا را

ای نای گلویت همچون نی داوود
حکم آنچه تو گویی من لال تو هستم
گنجشک گلویم شرح است چو منصور
بر دار تو هستم غربال تو هستم